Mijn schoenenverslaving

Schoenen by Trevor Dixon

Ik zal er maar eerlijk voor uit komen. Er staan bij mij minstens tien paar schoenen in huis die nooit gedragen zijn. Schamen doe ik me er niet voor, want wie ziet dat die schoenen ongedragen zijn? Een schoeneninspectie bestaat niet en ook vriendinnen controleren nooit mijn schoenen. Toch zijn die tien paar ongedragen schoenen slechts een fractie van mijn volledige collectie. Ben ik verslaafd aan schoenen? En wanneer noem je iemand eigenlijk verslaafd aan schoenen? Vrouwen lijken allemaal wel een bovengemiddeld aantal schoenen te bezitten en het liefst loopt iedereen elke dag op een ander paar schoenen. Toch koopt niet iedereen schoenen voor de kick, voor de heb of voor het kopen. Toegegeven ik denk dat ik bij deze groep hoor, ik ben schoenenverslaafd.

Mijn schoenenverslaving gaat generaties terug, want zelfs mijn moeder en oma moeten altijd wel een paar schoenen kopen op vakantie. Mijn oma heeft zelfs mijn record verbroken door tijdens een tripje naar Spanje maar liefst dertien nieuwe schoenen in haar koffer mee terug te nemen. Helaas heeft zij een andere schoenmaat, anders was de zolder van mijn oma mijn favoriete schoenenwinkel. Is het dan genetisch bepaald, die verslaving? Kan ik er echt niks aan doen? En was het al ver voor mijn geboorte bekend, dat ik meer dan vijftig paar schoenen in huis zal hebben? Wanneer ik kijk naar mijn zusje (kasjmier-freak, shopverslaafd en slecht in sparen) kan ik dit niet stellen. Ondanks dat zij meer dan twintig paar schoenen heeft, is zij niet verslaafd. En mijn nichtjes zijn helemaal geen schoenenfan. Meer dan vijftien paar schoenen zullen niet in hun slaapkamer te vinden zijn. Ligt het dan toch aan mij?

Weet jij het antwoord? Laat het mij dan weten! Ik ben benieuwd. Ondertussen ga ik verder met mijn schoenen poetsen en ordenen. Ben ik daarmee klaar dan struin ik graag wat websites of voor nieuwe juweeltjes voor aan mijn voeten. Een verslaving moet tenslotte onderhouden worden.