Schoenen by Trevor Dixon
Ik zal er maar eerlijk voor uit komen. Er staan bij mij
minstens tien paar schoenen in huis die nooit gedragen zijn. Schamen doe ik me
er niet voor, want wie ziet dat die schoenen ongedragen zijn? Een
schoeneninspectie bestaat niet en ook vriendinnen controleren nooit mijn
schoenen. Toch zijn die tien paar ongedragen schoenen slechts een fractie van
mijn volledige collectie. Ben ik verslaafd aan schoenen? En wanneer noem je
iemand eigenlijk verslaafd aan schoenen? Vrouwen lijken allemaal wel een
bovengemiddeld aantal schoenen te bezitten en het liefst loopt iedereen elke
dag op een ander paar schoenen. Toch koopt niet iedereen schoenen voor de kick,
voor de heb of voor het kopen. Toegegeven ik denk dat ik bij deze groep hoor,
ik ben schoenenverslaafd.
Mijn schoenenverslaving gaat generaties terug, want zelfs
mijn moeder en oma moeten altijd wel een paar schoenen kopen op vakantie. Mijn
oma heeft zelfs mijn record verbroken door tijdens een tripje naar Spanje maar
liefst dertien nieuwe schoenen in haar koffer mee terug te nemen. Helaas heeft
zij een andere schoenmaat, anders was de zolder van mijn oma mijn favoriete
schoenenwinkel. Is het dan genetisch bepaald, die verslaving? Kan ik er echt
niks aan doen? En was het al ver voor mijn geboorte bekend, dat ik meer dan
vijftig paar schoenen in huis zal hebben? Wanneer ik kijk naar mijn zusje
(kasjmier-freak, shopverslaafd en slecht in sparen) kan ik dit niet stellen.
Ondanks dat zij meer dan twintig paar schoenen heeft, is zij niet verslaafd. En
mijn nichtjes zijn helemaal geen schoenenfan. Meer dan vijftien paar schoenen
zullen niet in hun slaapkamer te vinden zijn. Ligt het dan toch aan mij?
Weet jij het antwoord? Laat het mij dan weten! Ik ben
benieuwd. Ondertussen ga ik verder met mijn schoenen poetsen en ordenen. Ben ik
daarmee klaar dan struin ik graag wat websites of voor nieuwe juweeltjes voor
aan mijn voeten. Een verslaving moet tenslotte onderhouden worden.
